خاک های درشت بافت. خاک تصفیه خاک هایی با بیش از 50٪ ماسه، اما حاوی کمتر از 20٪ رس هستند. آنها ظرفیت کمی برای حفظ مواد مغذی و آب دارند.
تعداد زیاد منافذ بزرگ و مقدار کم رس باعث از بین رفتن آب و مواد مغذی به ویژه نیتروژن می شود. این امر با پوشش ندادن نیازهای غذایی آنها باعث توسعه ضعیف محصولات می شود.
شسته شدن و تبخیر زیاد نیتروژن در این خاک ها، تقسیم کود نیتروژنی را تا حد امکان و استفاده از مواد آلی ضروری می کند. از سوی دیگر، تعداد زیاد منافذ بزرگ، نفوذ و توسعه سیستم ریشه محصولات را تسهیل می کند.
خاک های با بافت متوسط. آنها خاک هایی با هوادهی و زهکشی خوب برای رشد ریشه هستند. آنها معمولاً کمتر از 35 تا 40 درصد رس و کمتر از 50 درصد ماسه دارند. آنها نسبت بالایی از منافذ متوسط تا ریز دارند.
آنها خاک هایی با ظرفیت تولید گسترده، در دسترس بودن آب و مواد مغذی هستند. آنها خاک هایی هستند که با داشتن تعادل بین ذرات ماسه، سیلت و رس، نفوذ ریشه و رشد سریعتر را تسهیل می کنند.
خاک های ریز بافت یا سنگین. آنها خاک هایی با بیش از 40 درصد رس هستند، اگرچه خاک هایی با بیش از 60 درصد سیلت نیز می توانند گروه بندی شوند. ظرفیت نگهداری آب و مواد مغذی بالایی دارند.
این خاکها معمولاً دارای بالاترین حاصلخیزی طبیعی هستند. با این حال، آنها باید با احتیاط رفتار شوند، زیرا هنگام کشت و یا رشد در شرایط مرطوب به راحتی فشرده می شوند.
با سطوح کافی از OM آنها بسیار مولد هستند، زیرا ریشه ها دارای هوادهی، رطوبت و محتوای مواد مغذی بالا هستند. بافت همچنین می تواند به ما در تعیین نوع محصول برای ایجاد کمک کند.
محصولاتی مانند جیکاما و سیب زمینی تمایل به ایجاد تغییر شکل در خاک هایی با محتوای رس بالا دارند. به همین ترتیب، محصولات حساس به پاتوژن های خاک، مانند فلفل، در خاک های با بافت سنگین حساس تر هستند.
استفاده از کود دهی این اشکالات را خنثی کرده است. رطوبت کف. به مقدار آب موجود در گیاه اشاره دارد. محتوای گفته شده می تواند با توجه به نوع و مقدار رس و درصد OM موجود در خاک متفاوت باشد. هر چه مقدار خاک رس و/یا OM بیشتر باشد، مقدار بیشتری آب حفظ می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.